Overdenken

Om mijn verhaal te vertellen moet ik eerst iets bekennen, soms start ik om 22.30 uur met scrollen op insta en opeens ben ik zo 1,5 uur verder. Ik schrik dan van het tijdstip en toch ga ik zeker nog 15 minuten verder met scrollen. Hebben meer mensen last van het leed dat insta scrolling heet? Nu ik dit zo typ is het eigenlijk best bijzonder dat we graag willen weten dat we niet de enige zijn met een rare/slechte gewoonte. Een mooi voorbeeld hierin is wanneer iemand haar of zijn mening geeft en dat er dan op het einde gezegd wordt, ja en Flip vindt dit ook. Alsof je eigen mening niet belangrijk genoeg is of als er meerdere het ook doen dat het dan wel goed te praten is.

Maar goed, verder met mijn verhaal. Zaterdag zat ik dus weer ijverig te scrollen en zag ik een filmpje. Een man werd geïnterviewd en kreeg de vraag hoe hij ervoor zorgt dat hij niet steeds alles overdenkt. Het antwoord was ongeveer als volgt: de geïnterviewde herinnert zichzelf graag aan een stukje uit het boek ‘De jongen, de mol, de vos en het paard’. Ze lopen door een bos en de jongen zegt tegen het paard dat hij de weg door het bos niet kan zien. Het paard vraagt of de jongen zijn volgende stap kan zien. Ja zegt de jongen waarop het paard zegt dan zet je daarna de volgende stap en zo ga je door.

Prachtig gesproken natuurlijk en applaus voor de mensen die dit kunnen. Ik ben daar in ieder geval niet 1 van. Ik overdenk werkelijk alles, van het avondeten tot aan mijn gesprongen motivatie veer betreft sporten. Ik probeer van te voren ieder mogelijke scenario door te nemen. Hierdoor pas ik met regelmaat het plan aan en vertel ik het steeds weer met veel enthousiasme tegen mijn man (Joeri). Hè! Ik hoor sommige nu wel denken, arme Joeri. Niks arme Joeri, ik moet soms ook luisteren naar verhalen over een John Deere tractor. Deze opofferingen doen we natuurlijk graag in onze relatie ;)

Na het zien van dat filmpje gaan bij mij de radartjes weer draaien. Hoewel ik vaak denk dat het misschien relaxter zal zijn om mijzelf te focussen op die ene stap i.p.v. het te bewandelen pad helder te hebben. Ik denk inderdaad iedere avond na over dat wat ik nog moet afleggen. Na een paar dagen kijk ik achterom en realiseer ik mezelf dat ook ik gewoon dat bos uitgelopen ben.

Of je nou een persoon bent die in het ‘hier en nu’ leeft of de ‘overdenker’ bent die eindeloos nadenkt, uiteindelijk lopen we allemaal dat bos uit. Voor mij een mooie reminder om vooral te blijven doen wat goed voelt.

Tot volgende week!

Liefs,
LindavS